يكشب چو نام من به زبان آري
مي خوانمت به عالم رويايي
بر موجهاي ياد تو مي رقصم
چون دختران وحشي دريايي
يكشب لبان تشنه من با شوق
در آتش لبان تو ميسوزد
چشمان من اميد نگاهش را
بر گردش نگاه تو ميدوزد
از زهره آن الهه افسونگر
رسم و طريق عشق مي آموزم
يكشب چو نوري از دل تاريكي
در كلبه ات شراره ميافروزم
آه اي دو چشم خيره به ره مانده
آري منم كه سوي تو مي آيم
بر بال بادهاي جهان پيما
شادان به جستجوي تو مي آيم
کاش لحظه ای را که چشمانت دنبال دیگری بود نمی دیدم
کاش آن لحظه ای نگاه هایمان در هم گره خورد حقیقت عشقم را دریافته بودی
کاش معنی لرزیدن صدایم را آن هنگام که با تو سخن می گفتم درمی یافتی
کاش سرخی گونه هایم را هنگامی که وجودم در آتش عشقت می سوخت می دیدی
کاش گریه هایم را ، دلتنگی هایم را میدیدی تا شاید پناهی برای دل خستگی هایم میشدی
کاش وسعت عشق و تنهایی هایم را درک می کردی
و ای کاش من عاشق و دلداده تو نبودم و در عشقت نمی سوختم
خسته شدم میخواهم در آغوش گرمت آرام گیرم
خسته شدم بس که از سرما لرزیدم بس که این
کوره راه ترس آور زندگی را هراسان پیمودم زخم
پاهایم به من میخندند ........
خسته شدم بس که تنها دویدم .اشک گونه هایم
را پاک کن و بر پیشانیم بوسه بزن ...
میخواهم با تو گریه کنم...خسته شدم بس که
تنها گریه کردم...میخواهم دستهایم را به گردنت
بیاویزم وشانه هایت راببوسم ...خسته شدم بس
که تنها ایستادم...
هنوز چشمانت با چشمانم عشق بازی می کند
شاید باور نکنی!!!
در تمام شعرهایم
احساست می کردم ... ودلم
این غم دان پر درد
این صندوقچه اسرارت
هوای تو را بارها می کرد
و من قول تو را برای فردا ، بارها به او می دادم
و او مانند یک بچه از برای دیدنت
مدت ها غروب آفتاب را نظاره می کرد و
هنگامه شب مرا به اغما می کشاند....
و من عاجز از گفتن چیزها و ندانسته ها
بارها او را تنبیه می کردم.....!!!
نمیدانستم تو آنقدر برایم با ارزش بودی
که هم جسمم و هم دلم را صدها بار به جان کندن کشاندم
این من!!!
نتوانست هیچگاه بگوید که چه دردی دارد.....
و در تمام لحظه ها اشک خدا را هم بر روی دیدگانش می دید
اما...
امروز آن باران بوی دیگری داشت...
در حوالی گلدان خالی دلم
و صدای آن از بس که دلم خالی بود
می پیچید و ساعتها صدای باران برایم تکرار دقایق بی سرانجام بود
آن درد.....درد دیدن و نگفتن کاش می مرد
اما اشک های خدا هم دیگر فایده ای ندارد
آتش بگير تا بداني چه مي كشم
احساس سوختن به تماشا نمي شود
هر شب وقتی تنها میشم حس می کنم پیش منی،
دوباره گریم می گیره انگار تو آغوش منی
روم نمیشه نگات کنم وقتی که اشک تو چشمامه،
با اینکه نیستی پیش من انگار دستات تو دستامه
بارون میباره و تو رو دوباره پیشم می بینم،
اشک تو چشام حلقه میشه دوباره تنها میشینم
قول بده وقتی تنها میشم بازم بیای کنار من،
تو که نیستی که ببینی منو این دل شکسته
تک تنها توی غربت به امید تو نشسته
تو که نیستی که ببینی من و این دستای خسته
یه ورق کاغذ خالی باید احساس شکسته
تو که نیستی تا ببینی منو این روزای غمگین
یه سکوت سرد وحشی توی لحظه های غمگین
تو که نیستی ببینی منو این دیوار های سنگی
فاصله بین منو توست کاش بگی بر می گردی
تو که نیستی تا ببینی منو این پلکای خیسم
تو تموم بی کسیام دارم از تو مینویسم
تو که نیستی تا ببینی لحظه هام بی تو چه سردن
واسه نبودن تو همشون معنی دردن
برای تمام دلتنگی هایم
پرنده کوچک قلبم آرامتر بکوب
میترسم بمیری
میترسم....
فراموشم نخواهی کرد
می دانم
کسی همچون مرا هرگز نخواهی يافت
می دانم
کسی را که تو را تنها برای آنچه بودی
دوستت می داشت
کسی را که تو را
بی قيد و قانون دوستت می داشت
و
می دانم
که آهنگِ طپش های دلم را
در دلی ديگر
نه... هرگز!
در دلی ديگر... نخواهی يافت!....
برگرفته از: وبلاگ آبجی گلم orora1010.blogfa.com